Isang Umaga sa Lawa ng Hyōko
Ang mas malalim na kahulugan ng buhay, na nagpapaalala sa atin ng walang pasubaling pag-ibig at paglalaan ng Maykapal.
Taos-pusong Pagninilay
Kanina, habang nakatayo ako sa tabing Lawa ng Hyōko, namangha ako sa tanawin ng napakaraming ibon, bawat isa’y may kanya-kanyang kulay at uri. Parang napaka-payapa ng kanilang pamumuhay—walang alalahanin, malayang lumilipad sa iba’t ibang lugar nang walang gastusin, at namumuhay nang magkasama kahit ano pa ang kulay o uri ng bawat isa. Saglit akong nakaramdam ng inggit sa kanilang pagiging simple at malaya.
Ngunit bigla akong napaisip—isang pagninilay na nagbago sa aking pananaw. Ang mga magagandang nilalang na ito, kahit parang napaka-mapalad nila, ay namumuhay nang walang kamalayan sa Nag-iisang nagbibigay ng lahat ng bagay para sa kanila. Mula sa pagkaing kinakain nila hanggang sa hanging sumusuporta sa kanilang paglipad, nabubuhay sila nang hindi kinikilala ang Manlilikha na maingat na nag-aaruga sa kanilang buhay hanggang sa kanilang huling araw.
Sa sandaling iyon, napuno ako ng napakalaking pasasalamat. Napagtanto kong mas pinagpala ako, hindi dahil mas marami akong pag-aari kaysa sa kanila, kundi dahil may kakayahan akong makilala at ipahayag ang pag-iral ng DIYOS. Siya ang nagbibigay ng lahat—nagbibigay ng higit pa kaysa sa kaya nating hingin, hindi dahil sa ating mga pangangailangan, kundi dahil sa walang hanggan Niyang pagmamahal para sa atin.
Ang pagninilay na ito ay nagbago sa aking pananaw sa buhay. Hindi ito tungkol sa paghahanap ng tagumpay, kasiyahan, o kahit kasapatan. Ang buhay ay tungkol sa pagkilala at pagtanggap na may DIYOS na nagbibigay sa atin ng lahat nang walang hinihintay na kapalit, at nagmamahal sa atin nang lubos at walang hanggan. At para dito, ako’y lubos na nagpapasalamat.
Nipino.com is committed to providing you with accurate and genuine content. Let us know your opinion by clicking HERE.
